Er is een brute moord gepleegd op Château Brown. Erger nog: een kindermoord. Het slachtoffer, in het najaar van 2005 op deze wereld gezet, is met voorbedachte rade en op gruwelijke wijze aan zijn einde gekomen. De nietsontziende moordenaar is het jeugdige slachtoffer te lijf gegaan met een botte capsulesnijder en een roestige kurkentrekker. Een veelbelovend leven is in de knop gebroken en het slachtoffer laat zijn vijf resterende familieleden in totale ontreddering achter. Zij liggen in een koele kelder argeloos te wachten op het lot dat hen wacht.

Kindermoord
We schrijven het jaar 2008 op een regenachtige novemberavond. In de oven lag een mooie lamsbout langzaam te garen en een bont gezelschap zat gezellig aan het aperitief, bestaande uit een glaasje Crémant d’Alsace Cuvée Julien van Dopff au Moulin en een amuse. De stemming zat er al aardig in toen de gastheer besloot om op vakkundige wijze een fles Chateau Brown de nek om te draaien. De gastheer was ik, de fles Chateau Brown was een veelbelovende: eentje uit het uitstekende wijnjaar 2005. Sommige beslissingen in een leven zijn lastig te verklaren, maar welke vlaag van verstandsverbijstering mij destijds dreef, durf ik nu nog niet te zeggen. Achteraf praten is makkelijk en met de kennis van nu zou het niet meer gebeuren, maar destijds pleegde ik kindermoord op een veelbelovende fles wijn. Eeuwig zonde en ik betuig bij deze alsnog mijn oprechte spijt.

Opstandige puber
Het is wellicht overbodig om te melden, maar de wijn viel op die, verder zeer aangename, avond vies tegen. Toegegeven, vaag op de achtergrond was al heel veel moois te ontdekken en het was ook wel duidelijk dat we met een uitstekend glas Bordeaux te maken hadden, maar al dat moois zat nog veilig opgeborgen achter een betonnen muur van tannine, zuur en weerbarstige jeugdigheid. Nu ja, jeugdigheid, we kunnen gerust stellen dat de wijn op dat moment een opstandige puber was. Beter gezegd; het was een lelijk eendje dat nog een lange weg richting de prachtige zwaan uit het sprookje te gaan had.

Reprise
We schrijven het jaar 2013, wederom op een regenachtige novemberavond. Het aperitief was andermaal de reeds eerder genoemde Crémant van Dopff. Een déjà vu met het jaar 2008 dreigde, ware het niet dat de samenstelling van het gezelschap ditmaal anders was en er geen lam maar hert op het menu stond. Na vijf jaren wachten had ik eindelijk de moed gevat om hierbij een van de resterende vijf flessen Château Brown 2005 open te trekken. Gespannen ontkurkte ik de fles, rekening houdend met een nieuwe deceptie, en schonk een klein beetje in om de wijn te keuren. Even walsen, ruiken en proeven maar…

Het werd een heerlijke avond. Het gezelschap was bijzonder aangenaam, de gerechten waren allemaal smakelijk, maar de ware ster van de avond was de fles Château Brown. Zo ‘Bordeaux’ als Bordeauxwijn maar zijn kan: prachtige tonen van rijpe cassis, maar ook fijne zuren, afgeronde tannines, een subtiele houttoets, finesse, een tikje cederhout en een onwaarschijnlijk lange afdronk. Het was er allemaal. Heerlijk!

Geduld
Geduld had van het lelijke eendje uiteindelijk toch een prachtige zwaan gemaakt. Ik kan niet in de toekomst kijken, maar het lijkt me duidelijk dat de vier resterende familieleden voor hun leven moeten vrezen. De jaargang 2005 is inmiddels niet meer verkrijgbaar, maar de huidige jaargang is ook uitstekend. Al is het een cliché, de tip van de moordenaar luidt: Geduld is een schone zaak.

NB: er is ook een voortreffelijke witte wijn en deze is nu al op dronk.