Soms is één blik van verstandhouding genoeg om te weten dat er iets moois staat te gebeuren. Zo´n blik wisselde ik uit met een vriend toen wij door de ober La Grotta werden binnengeloodst met als doel om de lunch uit te kiezen en wij in één oogopslag zagen waar we terecht waren gekomen. Min of meer bij toeval. De dames zaten inmiddels al op het terras gezellig te keuvelen onder het genot van een aperitiefje, nog onwetend over de dingen die zouden gaan komen.
Agriturismo’s en Siciliaanse families
Onze rondreis van twee weken op Sicilië zat er bijna op en de laatste dagen brachten we onder de rook van de Etna door. Sicilië en haar inwoners hadden ons inmiddels volledig betoverd en een onvergetelijke indruk achtergelaten. We doorkruisten het hele eiland van het zuidoosten en het centrale gedeelte naar het westen en vervolgens via het noorden weer terug naar de voet van de Etna, waar onze rondreis ook was begonnen. We verbleven onderweg bij diverse agriturismo’s en schoven ’s avonds voor de maaltijd aan bij Siciliaanse families.
Wie aan de voet van de Etna zit voelt zich min of meer verplicht om ook de top te bedwingen; aldus geschiedde. Top bereikt. Check. Onze harder dan de Etna rommelende magen gaven aan dat er geluncht diende te worden. De diepvriespizza’s op de top zagen we na twee weken voortreffelijk eten niet zitten, dus dan maar op de bonnefooi richting de kust voor een versnapering. Hoe we er belandden weet ik eerlijk gezegd niet precies meer, maar we eindigden uiteindelijk in Santa Maria La Scala: een schattig vissersdorpje aan het eind van een doodlopende weg.
La Grotta
Je rijdt Santa Maria La Scala (de naam is al pure poëzie) binnen via een verhoogde boulevard, waarvandaan je een schitterend uitzicht hebt op de lager gelegen vissershaven en de zee. Onze getrainde ogen spotten direct twee restaurants. De eerste uitspanning had duidelijk pretenties. Bij een leeg terras stond een morsige ober zijn chagrijn weg te staren in de voor hem liggende zee. Bij restaurant nummer twee, La Grotta, liep een Italiaanse kerel mooi te zijn, zoals alleen Italianen dat kunnen, tussen de druk bezette tafeltjes. De dames hadden vrij vlot besloten dat in zijn nabijheid de lunch genoten diende te worden. Een goede keuze.
Visliefhebbers in de hemel
Zoals eerder gezegd is het eten op Sicilië een feest, maar in twee weken hadden we nog weinig vis op het menu gehad en dat met de zee bijna altijd in het zicht. Ontwenningsverschijnselen lagen op de loer, maar onze redding was La Grotta. Er was geen menukaart te vinden toen we eenmaal geïnstalleerd waren. De dames kregen een glaasje wijn en de mannen werden vriendelijk doch dringend door onze Italiaanse vriend verzocht om even mee naar binnen te gaan. Altijd link op Sicilië, met The Godfather in het achterhoofd. Onze angst verdween subiet toen we voor de vitrine met vis stonden. Veel vis. Verse vis. De vangst van de dag in alle soorten en maten. En toen die blik van verstandhouding, gevolgd door een glimlach. Twee visliefhebbers in de vishemel. Slecht voor het budget, maar goed voor het gemoed. We zochten wat moois uit en onze vangst werd gewogen. Men hanteerde een uniforme prijs per kilo vis en na het noemen van de prijs werd de deal vlotjes beklonken. De kok ging aan de slag, wij gingen naar buiten.
Peterselie voor de sier
Op het terras schoven we weer aan bij de dames. Voor dat wat komen ging bestelden we een fles wijn gemaakt van de inheemse Siciliaanse Grillo druif. De zon glinsterde op het water. Een aangenaam briesje temperde de warmte. De zee ruiste. Een boot met verse vangst voer binnen, gevolgd door tientallen meeuwen. Een touw klapperde tegen een mast. En wij? Wij brachten een toost uit op de prachtige vakantie, onze vriendschap en het leven. Niet veel later kwam de eerste vis door: zeebaars. Geen gedoe met sauzen, liflafjes of andere camouflagetechnieken. Gewoon perfect bereide vis, een scheutje olijfolie en wat peterselie voor de sier. De liefhebber weet dan genoeg. De wijn was als de vis: no nonsense, maar heerlijk. De combinatie van de vis met de wijn was hemels.
Onze Italiaanse vriend stond nonchalant tegen de muur geleund, zag ons en de rest van de gasten genieten en knipoogde nog maar eens naar de dames.
U zoekt de ideale wijn(en) om al het lekkers uit zee te begeleiden? Hierbij enkele suggesties:
