Ik stam nog uit het pre-digitale tijdperk, waarin geen smartphones en tablets voorhanden waren om een bochel te kweken. Het internet kwam op het journaal weleens voorbij als een belofte uit de toekomst, maar het was toch vooral een medium waarop gesjeesde professoren met elkaar communiceerden over wetenschappelijke ditjes en datjes. Chriet Titulaer riep er in zijn wondere wereld ook weleens wat over. Wij haalden onze schouders erbij op en laadden nog maar eens een spelletje op onze MSX homecomputer, door na het commando ‘bload:casr’ eindeloos naar een onbegrijpelijk piepend cassettebandje te luisteren wat de daarop opgenomen data op miraculeuze wijze om wist te zetten naar een spelletje op het zwart/groene scherm. Magisch. We leefden naar ons gevoel al in de toekomst en beter dan dit zou het toch echt niet worden.
Tienerbrein
Beter is het inderdaad niet geworden, maar het moet gezegd, de techniek is er toch wel op vooruitgegaan. Internet beheerst ons leven en met een klikje hier en een tikje daar ligt de wereld aan je voeten. Waar de Otto en de Wehkamp vroeger het summum waren voor het bestellen van kleding of voor de tuchtiging van het door gierende hormonen ontspoorde tienerbrein, ben je tegenwoordig met twee keer klikken op internet gewoon waar je wilt zijn. De keuze is oneindig en uitputtend. Wat je ook maar zoekt, Google vindt het gewoon voor je, ook als je er niet om vraagt. Wonderlijk en beangstigend tegelijk.
Ontreddering
Ik zal eerlijk zijn, ik bezondig me ook aan het gemak van internet. Mijn boodschapjes worden tegenwoordig gewoon online besteld en ook andere luxe goederen worden nogal eens aan de deur bezorgd. Niets menselijks is mij vreemd, maar er bestaan goederen die ik toch bij voorkeur gewoon in een winkel koop; lp’s bijvoorbeeld. Ondanks alle voordelen van Spotify heb ik tegelijkertijd een soort allergie ontwikkeld voor dit medium. Spotify heeft bijna alles, maar tegelijkertijd heb je niets. Als je niet oppast zap je lusteloos door alle nummers heen, er zijn er toch genoeg voorhanden. Wat na een avondje zappen rest is een leeg gevoel en daarnaast totale ontreddering. Het is als parkeren op een leeg parkeerterrein, je kunt overal gaan staan, maar uiteindelijk rijd je onverrichterzake en intens huilend van het terrein af.
Vinyl
Op naar de platenzaak dus. Er is werkelijk niets fijner dan op een zaterdagmiddag doelloos door de platenbakken van een muziekwinkel te struinen en totaal onverwacht op een verloren gewaande klassieker te stuitten. Met de buit in je handen kijk je eens om je heen om te zien of er geen kapers op de kust zijn. In de hoek staat iemand met een linnen tasje, het hoofd knikkend op de maat van de muziek, de bak met freakjazz te checken. Achter de counter staat de verkoper die bij geboorte al wist dat hij hier ooit zou staan. Je rekent af, neemt op de terugweg bij een fijn etablissement nog een biertje om het geluksmoment van de naald die het zwarte vinyl raakt nog wat extra uit te stellen en je weet dat geluk nog nooit zo dichtbij was.
Europese Unie
Wijn is tegenwoordig ook gewoon op het internet te scoren. Buiten wat betrouwbare adresjes, zijn er helaas ook nogal wat bedrijven die je gouden bergen beloven in de vorm van wijnen die werkelijk zo uniek, zeldzaam en lekker zijn, dat het je toch verbaast dat niemand anders ze ooit voor €2,99 per fles heeft aangeboden. Uniek en zeldzaam zijn deze wijnen zeker. Uniek vanwege het feit dat men deze wijnen uit de riolen van de Europese Unie heeft weten op te pompen en zeldzaam vanwege de alle illusies dodende geur en smaak die ze in zich weten te bergen. Het spreekt voor zich dat de wijn niet lekker is.
Eat your heart out
Op naar de betere wijnhandel dus. Ik kom er graag en kan me wekenlang verkneukelen op een gepland bezoekje. De mensen daar kennen mij en mijn smaak en men weigert pertinent om troep te verkopen. Het is het soort idealisme waar ik dol op ben. Bij binnenkomst maak je een heerlijk triviaal praatje over het weer en de stand van zaken in de stad en de wereld, om al snel over te gaan tot de belangrijkere zaken: het voorproeven. Je proeft, je wikt, je weegt, je kijkt eens serieus en probeert wat zinnigs te zeggen over de wijn en uiteindelijk maak je gewoon een mooie selectie op basis van de proefsessie. Nog wat gesnuffel in de schappen en hop, uit de Italiaanse hoek gris je nog even een mooie selectie mee onderwijl bedenkend wat je hierbij zult gaan eten. Je laat je verleiden tot nog een extra flesje links en rechts voor de speciale momenten. Deal sluiten, de verkoper doet nog een flesje van de zaak erbij ter beoordeling voor thuis en na nog een praatje ter afsluiting verlaat je met een gelukzalig gevoel de winkel met je doosjes wijn. Geluk in een notendop. Ik zou zeggen: “Internet eat your heart out.”
