“Joost mag het weten”, is de vaak veelzeggende tekst als ik de verschillende opties voor mijn neus zie staan. Altijd fijn als dit edele reukorgaan en je smaakpapillen je in de steek laten als er een keuze gemaakt moet worden. Het liefst de juiste keuze uiteraard. Maar ja, chardonnay lijkt ineens verdacht veel op viognier. Of is het toch die chenin blanc met houtlagering uit Zuid Afrika? Je gedachten dwalen weer af naar alle proefsessies op maandagochtend in Maarn, wanneer het zweet meer dan voorzichtig op je voorhoofd begon te parelen bij het zien van al die gevulde glazen die gekoppeld moesten worden aan de juiste opties op het papier voor je.
Proeven. Jaren na die maandagochtenden gaat het inmiddels een stuk beter, maar nog steeds wisselen briljante proefsessies zich af met het maken van de meest onwaarschijnlijke blunders op organoleptisch gebied. De echte blunders worden door de wijnvrienden van mijn proefclub gelukkig genadeloos afgestraft en blijven je in het slechtste geval nog jaren achtervolgen. Een lesje nederigheid, zoals we dat onderling zo mooi noemen. Overigens altijd met een knipoog. Het houdt de wijnproevers in ieder geval scherp.
Proefclub
Iedereen die de wijnacademie heeft doorlopen kent het fenomeen proefclub. Vaak hoor je dat na afloop van de opleiding het groepje uiteenvalt, maar mijn club is na jaren nog in vol bedrijf. Een zeer gemêleerd publiek weet maandelijks weer kostbare tijd vrij te maken om gezamenlijk te proeven. Het concept is simpel: iedereen neemt twee wijnen mee die blind geproefd worden. Bij de allereerste proefsessies werd er nog schuchter geslurpt om de aroma’s los te maken en behoedzaam gespuugd in de emmertjes, maar na vele sessies is proeven een schaamteloze kakafonie van bizarre geluiden geworden. Voor wie weleens een school karpers oud brood gevoerd heeft, zo’n geluid een beetje. Proeven is keihard en luidruchtig werken met als einddoel het ontleden en beschrijven van de wijnen.
We worstelen en in het beste geval komt dan de juiste wijn boven. Buiten karakteristieke wijnen helpt het ook dat je na jaren proeven ook de wijnvoorkeuren van de deelnemers een beetje kent. Gevaarlijk en niet helemaal eerlijk, zeker, maar bij totale vertwijfeling wil dit je soms een zetje in de juiste richting geven en aangezien niets menselijks mij vreemd is… Soms ga je, ondanks deze voorkennis, nog gruwelijk de mist in, maar dat is het risico van het vak. Als alle wegen doodlopen is dit soms nog de enige uitweg in het wijndoolhof.
Favoriet
De jongste proever heeft de afgelopen jaren eigenhandig een zeewaardig zeiljacht gebouwd en vertrekt hiermee een jaartje naar de “Carib”, zoals hij het zelf noemt. Aan boord is in alle primaire levensbehoeften voorzien, dus is er ook ruimte voor een flink voorraadje wijn. Deze ruimte gaan de achterblijvende proevers opvullen met een mooie fles. Het idee is dat onze schipper bij het nuttigen van de wijn weet van wie deze afkomstig is, een geheel andere insteek voor het proeven van wijn. Het moet dus een zeer persoonlijke favoriet worden die eenvoudig te koppelen is aan de gever. Mijn keuze verraadt mijn voorkeur voor karakteristieke Zuid-Franse wijnen en die van Gérard Bertrand in het bijzonder. Of hij uiteindelijk gaat raden welke wijn bij wie hoort? Joost mag het weten.
Domaine de Villemajou Corbières Boutenac
Karaktervolle Zuid-Franse wijn met in geur en smaak tonen van donker bosfruit, specerijen en kruiden. Complexe wijn met een prachtige lange afdronk. Heerlijk bij gegrild (rood)vlees, ook in staat om menig barbecue naar een hoger niveau te tillen. Het is zeker geen allemansvriend, maar wie het aandurft hem beter te leren kennen zal zeker niet teleurgesteld zijn.
