Ventoux

Kijk ze staan. Poserend naast de fiets op die onhandige wielrenschoentjes, waardoor hun rug in een geforceerde kromming komt te staan. De camera’s en telefoons bediend door vrouwen en kinderen leggen het groepje mannen vast. Gekleed in uniform tenue bestaande uit niets verhullende strakke shirts en broekjes gesponsord door snackbar Het Hoekje. Hier en daar een felgekleurde bandana onder futuristisch uitziende helmen en allen getooid met een bril die snelheid moet uitstralen en alleen te koop is in de brillenwinkel van Marti ten Kate, de oud marathonloper met een voorliefde voor onmogelijke zonnebrillen. De beentjes zijn geschoren en ingevet met factor 50, de afgelopen maanden is er intensief getraind en niets staat een succesvolle beklimming van de mythische Mont Ventoux nog in de weg. Nou ja, misschien de overtollige kilo’s van het afgelopen winterseizoen en de bezoekjes aan de shirtsponsor in combinatie met de verzengende hitte een beetje, maar dat zien ze dan wel weer. De schoentjes worden vastgeklikt in de pedalen; de tocht kan een aanvang nemen. Vrouwen en kinderen stappen in de wagens en rijden vooruit om verderop voor de broodnodige support en ravitaillering te zorgen. De mannen beginnen luidruchtig aan de 22km lange klim naar de top.

Patisserie

Vanuit de rij in de patisserie sla ik het tafereel met een glimlach gaande. Ik ben inmiddels aan de beurt en besluit naast de onvermijdelijke baguette ook de tartes aux citrons maar mee te nemen. Die fiets ik er thuis in Nederland wel weer een keertje af. Ooit. Gek toch, thuis mag ik graag op mijn racefiets stappen om de conditie op peil te houden, maar op vakantie heb ik niet de behoefte om fietsend bergen te beklimmen en al zeker niet de Mont Ventoux. Vanuit het dal heb je een prachtig uitzicht op de top en dat wil ik niet laten verpesten door een moordende klim op een snikhete zomerdag in de Provence.

Le géant du Provence

De Ventoux. Boeken zijn erover geschreven en films zijn erover gemaakt. Le géant du Provence zet het omringende land in zijn schaduw en bijna iedereen die hier op vakantie komt, moet en zal die berg op. Bij voorkeur op de fiets, maar lopend mag ook en ik heb mensen ook weleens op een soort skeelers voorbij zien komen. Hoe gekker hoe beter lijkt het. Ik ben hier vaker geweest en heb ook op de top gestaan, maar ik vond de rit met de auto naar de top al een heel gedoe, dus afgevinkt en weer over tot de orde van de dag.

Talent

Tijdens vakanties rond de Ventoux komt mijn grootste talent naar boven drijven: lummelen. De prachtige streek rond deze berg waar tussen bossen, wijngaarden en lavendelvelden lukraak wat karakteristieke dorpjes zijn neergekwakt ter verfraaiing, leent zich uitstekend voor deze niet te onderschatten bezigheid, als je het zo zou mogen noemen. De zon schijnt hier uitbundig, de warmte maakt je loom, het heldere licht werkt geestverruimend en in de zomer tjirpen de cicaden je langzaam maar zeker in een aangename trance waar geen cursus yoga ook maar enigszins bij in de buurt komt. Buiten dat geeft het land hier goed voedsel in elke denkbare vorm. De tomaten smaken naar tomaat, de courgettes naar courgette en ga zo maar door. Als ik ben uitgelummeld, flans ik een lunch in elkaar om de Bourgondische mens in mij ook niet te vergeten. Een glaasje water bij de lunch is goed voor het verloren vocht, maar verder schreeuwt al dat lekkers om een glas wijn.

Vermeersch

Vroeger maakte men hier slobberwijnen zoals Bacchus het nooit bedoeld kan hebben. Tegenwoordig struikel je over de heerlijke wijnen van serieuze wijnbouwers. Ik heb Chateau Pesquié al eens genoemd als koploper van de streek, maar ontdek vooral zelf en geniet van vele puik gemaakte wijnen. Iets verder fietsen van de berg, vlakbij het dorpje Tulette, ligt een wijndomein van een Belgische ex autocoureur waar magistrale wijnen gemaakt worden: LePlan-Vermeersch.

Jacques Brel

De wijnen van Vermeersch tarten de wetten van wat een goede wijn zou moeten zijn. Gelegen tussen de plaatsjes Tulette en Suze-la-Rousse liggen de cave en de wijngaarden van Le Plan Vermeersch op een stuk platgeslagen land in het Rhônedal. Is het toeval dat een Belg op een zeldzaam stuk vlak land in Zuid Frankrijk zijn wijngaard begint? Jacques Brel lijkt hier dichterbij dan ooit. Waarschijnlijk toch niet. Dit is het land waar de Mistral geboren wordt en diverse borden langs de kant van de weg waarschuwen voor deze brute noordenwind die hier regelmatig over het land raast en het vlees van je botten jaagt. Waait de wind niet dan zucht het land in de zomer onder de hitte van de Provençaalse zon.

Over de wijnen van Vermeersch zijn al vele lovende verhalen geschreven. De Grand Terroir serie en alle kwaliteiten die daar nog boven komen zijn machtige wijnen die de ruigheid van de streek concentreren in een fles wijn. Het karakter van de streek wordt letterlijk in een fles geperst. Het proeven van de wijnen van Vermeersch is een overweldigende ervaring, waar je in eerste instantie niet helemaal de vinger achter kunt leggen waarom dat eigenlijk zo is. In tweede instantie overigens ook niet.

V8

De wijnen hebben zoveel kracht en over het algemeen ook zulke hoge alcoholpercentages dat het volgens de geleerden eigenlijk logge, zware wijnen moeten zijn en toch is dat bepaald niet het geval. Daarnaast proef je zoveel samengebalde smaken bij het nemen van één slok dat je smaakpapillen in verwarring achterblijven. Het is moeilijk uit te leggen, maar ondanks dat de wijnen een woest ronkend V8 motorblok onder de motorkap hebben liggen, heeft de smaak de precisie en verfijning van het beste Zwitserse uurwerk denkbaar. Het maakt dat je de wijnen wilt blijven proeven en proeven en proeven en er met elke slok meer van geniet zonder ooit ook maar precies aan te kunnen geven waarom dat eigenlijk zo is. Een fascinerend gegeven dat wellicht enkel en alleen te verklaren is door het feit dat men bij Vermeersch wijnen maakt zonder ook maar enige concessie te doen op het gebied van de kwaliteit.

Omfietswijnen dus. Vergeet de top van de Mont Ventoux, mais allez, in volle vaart richting Tulette. Alleen zou ik er wel met de auto heengaan om groot in te kunnen slaan.